Rehabilitacja

Osteopatia jest nowoczesną metodą leczenia, której początki sięgają XIX wieku. Sam autor tej metody A.T.Still definiował ją jako „chirurgia bez noża”, „medycyna bez leków”. Opiera się ona na manualnym badaniu całego ciała, dzięki któremu terapeuta może odnaleźć przyczynę dolegliwości i skoncentrować leczenie na jej eliminacji, a nie zmniejszaniu objawów. Jest to metoda bezpieczna, nieinwazyjna i bardzo skuteczna. Zakłada indywidualne podejście do każdego pacjenta, którego postrzega się jako jedność ciała, psychiki i umysłu. Celem działań osteopaty jest przywrócenie równowagi funkcjonowania organizmu, a dzięki temu wpływanie na zdolność samoleczenia i autoregulacji ciała ludzkiego. Uzyskuje się to dzięki stymulacji tkanek do ich naturalnej ruchomości.

Zasady, na których opiera się metoda osteopatii:

1. struktura rządzi funkcją (prawidłowo działająca struktura właściwie wypełnia swoją funkcję);
2. ciało ludzkie jako jedność (zarówno integralność ciała, psychiki i ducha, a także sam organizm jako nierozdzielna całość, m.in. dzięki powięzi, łączącej wszystkie elementy ustroju);
3. nadrzędne prawo tętnic (dzięki nim krew jest transportowana do wszystkich komórek, narządów i układów w ciele człowieka, a wraz z nią życiodajny tlen, produkty energetyczne i budulcowe, a także białe krwinki regulujące odporność);
4. ustrój posiadający zdolność do samoleczenia i autoregulacji (terapeuta jako partner organizmu w procesie zdrowienia).

Nasze usługi w zakresie rehabilitacji:

N.A.P.:

N.A.P. (Neuromuscular (arthro)skeletal Plasticity) Plastyczność nerwowo-mięśniowa i stawowo-szkieletowa to koncepcja wykorzystująca wiedzę z zakresu terapii manualnej w aktywnościach funkcjonalnych. Terapeuta łączy znajomość tradycyjnej koncepcji terapii manualnej typowej dla mechaniki stawów i neurodynamiki z wiedzą neurofizjologiczną w celu poprawy jakości uczenia się czynności ruchowych.
Terapia N.A.P. odzwierciedla kompleksową naturę człowieka stosując podczas oceny stanu pacjenta oraz w trakcie leczenia podejście holistyczne.

Suche Igłowanie:

Igłoterapia sucha jest techniką, w której wykorzystuje się nakłucie igłą, bez konieczności podawania leku. W wyniku ukłucia dochodzi do silnego pobudzenia struktury, dzięki czemu uruchomione zostają procesy regeneracyjne (lepsze ukrwienie i odżywienie tkanki), a w konsekwencji zniesienie bólu. Według badań klinicznych po 3 dniach od terapii, następuje całkowita regeneracja. Jednocześnie jest to zabieg bezpieczny i prawie bezbolesny, dzięki zastosowaniu bardzo cienkich igieł. Jest to terapia o bardzo wysokiej skuteczności, gdyż działa bezpośrednio na źródło bólu (terapia celowana) zwłaszcza w zespołach bólów mięśniowo-powięziowych.
Należy pamiętać o tym, że igłoterapia sucha nie jest tym samym, co zabieg akupunkturowy. Podobieństwem jest tylko rodzaj stosownej igły w terapii, zaś technika wykonania zabiegu jest odmienna.

Masaż tkanek głębokich:

Masaż tkanek głębokich jest rodzajem pracy z tkanką łączną. Mimo nazwy sugerującej agresywne działanie terapeuty na głębokie warstwy struktur w ciele człowieka, jest to technika bardzo delikatna i subtelna, niepowodująca dolegliwości bólowych u pacjentów. Wykorzystuje się w niej elementy rozluźniania mięśniowo-powięziowego i terapii punktów spustowych. Masaż ten wykonuje się z dużą precyzją, w bardzo wolnym tempie, w czasie którego tkanki mają odpowiednią ilość czasu na dostosowanie się do zmieniających się warunków. Dzięki temu nadmiernie napięte tkanki stają się zdolne do rozluźnienia, co prowadzi do poprawy ich elastyczności, zmniejszenia bólu, a także zwiększenia płynności i zakresu ruchu

Kinesiology Taping:

Kinesiology taping jest metodą aplikacji elastycznych plastrów, które swoimi właściwościami przypominają ludzką skórę. Dzięki temu jest to metoda bardzo delikatna i bezbolesna, a dzięki ciągłości noszenia tapów na ciele, działa przez cały czas noszenia plastra (a także po jego zdjęciu), a nie tylko w trakcie terapii w gabinecie. W zależności od sposobu aplikacji, można uzyskać efekt przeciwbólowy, odciążający, wspomagający pracę mięśni. Pomaga również w sprawniejszym odpływie chłonki z obszarów objętych obrzękiem, jak również wspomaga mikrokrążenie.

FDM:

Fascial Distortion Model (FDM) jest formą diagnozowania i leczenia zaburzeń powięziowych. Opiera się ona na założeniu, że przyczyną większości dolegliwości narządu mięśniowo-szkieletowego jest przynajmniej jedna z sześciu tzw. dystorsji (zniekształceń) powięzi. Terapia tą metodą opiera się na wywiadzie i obserwacji mowy ciała pacjenta. Mimika i gestykulacja, a także badanie funkcjonalne naprowadzają terapeutę na sposób prowadzenia leczenia. FDM jest metodą bezpieczną, jednak dość bolesną. Jednak szybkie efekty terapii przemawiają za tym, że warto podjąć ten trud, a w rezultacie pozbyć się na długi czas uciążliwych dolegliwości bólowych. Leczenie tą metodą znajduje zastosowanie w fizjoterapii urazów sportowych, jak również w dolegliwościach ortopedycznych.

Terapia punktów spustowych:

Punkty spustowe to nadwrażliwe miejsca o zwiększonym napięciu, występujące najczęściej w obszarze mięśnia lub powięzi. Ich ucisk powoduje ból rzutowany lub promieniujący do innych obszarów ciała, jak również może prowadzić do wywołania reakcji wegetatywnych. Powstają one pod wpływem długotrwałych przeciążeń. Metoda leczenia punktów spustowych polega na stosowaniu różnych sposobów ucisków i ruchu tkanek w miejscu występowania bólu. Celem tej terapii jest zmniejszenie odczuwania dolegliwości bólowych oraz poprawa wykonywania zaburzonych wzorców ruchowych.

Klawiterapia (pinopresura):

Klawiterapia (łac. clavus – gwóźdź) jest metodą terapii, w której wykorzystuje się narzędzia, przypominające swoją budową gwoździe. Ostro zakończone przedmioty służą do wywołania odruchu nerwowego, stymulując organizm do pobudzenia funkcji samonaprawczych, regulujących i regeneracyjnych. Umożliwia odreagowanie długo utrzymującego się stresu i długotrwałych napięć. Twórcą tej formy terapii jest polski psycholog, dr Ferdynand Barbasiewicz.

Terapia manualna:

Terapia manualna to szerokie pojęcie, zawierające w sobie wiele metod i technik terapii, które terapeuta wykonuje własnymi rękami. Cały proces leczenia opiera się na diagnostyce: wywiadzie oraz szczegółowym badaniu strukturalnym i funkcjonalnym pacjenta. Praca koncentruje się głównie na strukturach układu mięśniowo-więzadłowego (m.in. stawy, więzadła, mięśnie, powięź). Wszystkie metody wykorzystywane w terapii manualnej są bezpieczne, z wysokim stopniem efektywności. To takich zalicz się m.im. metodę Mulligana.

Terapia manualna metodą Mulligana:

Metoda Mulligana jest formą terapii manualnej, którą wykorzystuje się do leczenia zaburzeń ruchomości w stawach, zarówno obwodowych, jak i stawach kręgosłupa, którym może towarzyszyć ból. Podczas wykonywania technik, terapeuta i pacjent współpracują ze sobą (tzw. mobilizacja stawu połączona z ruchem), aby uzyskać niemal natychmiastowy efekt zwiększenia bezbolesnego zakresu ruchu. Techniki te działają bezpośrednio na stawy, a pośrednio wpływają na układ nerwowo- mięśniowy. Praca tą metodą jest bezpieczna i nie powoduje bólu u pacjenta, może jedynie towarzyszyć jej lekki dyskomfort.

Terapia wisceralna:

Terapia wisceralna zwana inaczej terapią narządów wewnętrznych, stanowi nieodłączną część osteopatii. Poprzez działanie na organach jamy brzusznej, terapeuta wpływa na ich napięcie, a także na ruchomość względem siebie i innych narządów. Poprawa mechaniki, zdaniem specjalistów, ma znaczenie dla funkcji poszczególnych organów wewnętrznych, a także dla struktur z nimi powiązanych – czy to poprzez połączenia powięziowe, nerwowe, czy płynowe. Dzięki temu terapia ta okazuje się skuteczna w leczeniu wielu schorzeń, na pierwszy rzut oka nie związanych z działaniem narządów.